La La La - Naughty Boy ft. Sam Smith (Piano and Violin Cover) - Jegz

Και λίγη καλή μουσική…

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις»!

Του

Νίκου Μπογιόπουλου
(Από τον «enikos.gr»)

Τους λες ότι τα ναζιστικά αποβράσματα – εκείνα που αν ήταν λίγο «σοβαρότερα» θα τα έκαναν κυβερνητικούς εταίρους (!) - έχουν βγει στους δρόμους και δολοφονούν. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι διαδηλώνουν και παρακωλύουν την κυκλοφορία…

Τους λες ότι η ανοχή τους συνιστά εκτροφείο Ταγμάτων Εφόδου μαχαιροβγαλτών κι εκείνοι απαντούν:  Ναι, αλλά και οι άλλοι «διασαλεύουν τη νομιμότητα» διότι… απεργούν!

Τους λες ότι «ο νόμος και η τάξη» τους ισοδυναμεί με βιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και μάλιστα με βιασμό που συντελείται την ίδια στιγμή που η κοινωνία βουλιάζει κάπου ανάμεσα στην φτωχοποίηση, στην καταστροφή, στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία. Κι εκείνοι σου απαντούν: Ναι, αλλά και οι άλλοι πετούν γιαούρτια…

Οι αρχιτέκτονες της θεωρίας των «δυο άκρων» δεν είναι βέβαια τόσο αφελείς ώστε να μην αντιλαμβάνονται το άτοπο οποιουδήποτε συσχετισμού ανάμεσα στον  τάχα μου «αντισυστημικό»  φασίστα δολοφόνο και στον απεργό. Γνωρίζουν την συκοφαντία και την αθλιότητα που διαπράττουν κάνοντας τέτοιους συσχετισμούς. Ποντάρουν, όμως, σε εκείνα τα δύο άκρα που, ταυτόχρονα με τον κνούτο, τα αξιοποιεί μονίμως ο γκαιμπελισμός για να κατισχύσει: Την βλακεία και την αμάθεια. 

Ως εκ τούτου φτάνουν στο σημείο να βαφτίζουν σύμβολο της βίας το… γιαούρτωμα ή τη μούντζα. Απορούμε πως και δεν έχουν συλλάβει ακόμα τον… Σαββόπουλο, που από τη δεκαετία του ’70 τραγουδάει στον «πονηρό πολιτευτή»:

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα».

Ας δοκιμάσουμε, όμως, να μιλήσουμε στους κατηγόρους που λένε ότι «καταγγέλλουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» ακολουθώντας τη δική τους λογική που (καμώνονται ότι) δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη βούρτσα από τη μούντζα.

Ρωτάμε τις αθώες ψυχές τους:

• Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό.
• Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη.
• Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στο λούνα παρκ της «εργασιακής εφεδρείας», της «διαθεσιμότητας» και της «κινητικότητας».
• Να σου λένε ότι στόχος τους είναι στην οικογένειά σου να υπάρχει... ένας εργαζόμενος και τελικά να μην υπάρχει ούτε ο ένας.
• Να σου λένε ότι δίπλα στα υπόλοιπα έξοδα για τη «Δημόσια και Δωρεάν» Παιδεία θα πρέπει να πληρώσεις και για τα... βιβλία - φωτοτυπίες των παιδιών.
• Να σου δίνουν τα ψίχουλα των 300, των 400, των 500 ευρώ για μηνιάτικο και να σου ζητάνε - γι' αυτά τα ψίχουλα - να πληρώσεις φόρο εισοδήματος.
• Να σου κόβουν το μεροκάματο στο μισό και ταυτόχρονα να σου έχουν διπλασιάσει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα με απανωτές αυξήσεις στους έμμεσους φόρους. Να έχει εκδώσει η ΔΕΗ το 2010 (πριν από τα μνημόνια) 1,16 εκατομμύρια (!) διαταγές διακοπής ρεύματος κι αυτοί να έρχονται να σου επιβάλουν από πάνω και χαράτσι με συνέπεια στην Ελλάδα των «φώτων του πολιτισμού», μετά το χαράτσι, η ΔΕΗ, κάθε μέρα που περνάει, να κόβει το ρεύμα σε 1.000 οικογένειες και επιχειρήσεις.
• Να σου λένε ότι θα βγάλουν στον πλειστηριασμό το σπίτι που στο έχουν φορολογήσει χίλιες φορές, που το πληρώνεις τοκογλυφικά στην τράπεζα μια ζωή και που ζεις με την ελπίδα ότι κάποτε θα το ξεχρεώσουν τα... παιδιά σου.
• Να σε υποχρεώνουν να ζεις εσύ, τα παιδιά σου και οι γέροντες γονείς σου στο κρύο και στη νύχτα χωρίς ρεύμα και πετρέλαιο θέρμανσης.

Αλήθεια, οι κάθε λογής ευαίσθητοι της «δημοκρατίας», οι πάσης φύσεως εισαγγελείς που βαφτίζουν «βία» τις λαϊκές διαμαρτυρίες, αυτοί που «καταγγέλλουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» (συνεπώς είναι ειδικοί να ξεχωρίσουν τι είναι βία), τι έχουν να πουν:

Αυτά είναι ή δεν είναι «βία»;

Να απειλείς τον χρεοκοπημένο, τον απολυμένο, τον άνεργο, τον κατεστραμμένο, τον λεηλατημένο (αυτόν που εσύ λεηλάτησες) με αφανισμό, εκδίδοντας από πάνω και χοτζέτια με οδηγίες «καλής συμπεριφοράς»

αυτό είναι ή δεν είναι «βία»;

Προφανώς, είναι περισσότερο από «βία». Είναι «πόλεμος». Αυτή τη λέξη, άλλωστε, χρησιμοποιούν οι… πολέμαρχοι «σωτήρες» μας εδώ και τρία χρόνια. Η χώρα, μας λένε, βρίσκεται σε «πόλεμο». 

«Πόλεμος», πράγματι.

Μόνο που σ' αυτόν τον «πόλεμο» το θύμα είναι ο «εσωτερικός εχθρός»: Ο λαός! Πρόκειται για εκείνον τον ανελέητο και αμείλικτο ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στο λαό οι «φίλοι του λαού».

Αλλά όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο έτσι και σε αυτόν το ιστορικό δίλημμα που τίθεται στο λαό είναι ένα:

'Η θα διαλέξει τις «αλυσίδες» του,  θα υποκύψει στη βία που του ασκούν οι «σωτήρες» του και θα αποδεχτεί τον αφανισμό του, ή θα σπάσει τις αλυσίδες. Θα τις σπάσει! Ακόμα κι αν τον κατηγορήσουν ότι είναι «βίαιο» πράγμα να σπάει τις αλυσίδες του. Οι οποίες – παρεμπιπτόντως – με μούντζες δεν σπάνε.  

Παρένθεση: 

Δηλώνουμε προς τον κ.Δένδια, τον κ.Γεωργιάδη, την κυρία Σώτη Τριανταφύλλου και λοιπούς «Ιαβέρηδες»:

Απεταξάμην το γιαούρτωμα! Και όχι για λόγους καθωσπρεπισμού. Ούτε μόνο διότι οι «γιαουρτωμένοι» βγαίνουν, ενίοτε, κι από πάνω. Ο λόγος είναι ότι τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά προβλήματα είναι από εκείνα τα σύνθετα ζητήματα που δεν λύθηκαν ποτέ και πουθενά ούτε με το «γιαούρτωμα» ούτε με τη«μούντζα». Όταν το συναίσθημα να θέλεις να βγάλεις το «άχτι» σου υπερισχύει ως αντίδραση, όταν υπερκαλύπτει την ανάγκη της συνειδητοποίησης ότι πρέπει να αγωνιστείς, με επιμονή και αποφασιστικότητα, τότε το δικαίωμα να διεκδικήσεις το δίκιο σου μπορεί να υποβιβαστεί σε «γινάτι» που η ικανοποίηση του είναι πάντα εφήμερη. Και ατελέσφορη. Έχει αποδειχτεί πως όταν τα χέρια με τα απλωμένα δάκτυλα δεν κάνουν όλη την κίνηση, όταν τα δάκτυλα δηλαδή δεν κλείνουν για να μετατραπούν τα χέρια σε γροθιές, σε χιλιάδες και εκατομμύρια γροθιές,τότε η πολιτική που βιάζει, που εκβιάζει και βασανίζει μένει στο απυρόβλητο. Και τότε το «γιαούρτι» και η «μούντζα» γυρίζουν πίσω. Ενίοτε μετατρέπονται και σε μπούμερανγκ.

Συνεπώς, η άποψη του Αριστοτέλη στα «Ηθικά Νικομάχεια» αξίζει πάντα της προσοχής μας:

«Ο καθένας - έλεγε - μπορεί να θυμώσει. Αυτό είναι εύκολο. Αλλά, το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και τη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι εύκολο».

(Κλείνει η παρένθεση).

«Και για σένα πεθαίνω, ηλίθιε!»

Του

Νίκου Μπογιόπουλου
(Από τον «enikos.gr»)

Προχτές συμπληρώθηκαν 46 χρόνια από την αιχμαλωσία και την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία. Εκείνος στον οποίο ανατέθηκε να τον εκτελέσει ήταν ο υπαξιωματικός Μάριο Τεράν.

Ο Μάριο Τεράν, ο δολοφόνος του Τσε, το 2006 υποβλήθηκε σε εγχείρηση από Κουβανούς γιατρούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «Επιχείρησης Θαύμα» και προσφέρουν – δωρεάν - τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο Τεράν έπασχε από καταρράκτη. Οι επεμβάσεις καταρράκτη δεν είναι και τόσο απλό πράγμα για τους φτωχούς ανθρώπους στη Λατινική Αμερική.

Ο γιος του Τεράν, το 2007, στην συμπλήρωση 40 χρόνων από την δολοφονία του Τσε, έστειλε  σε εφημερίδα της Βολιβίας ευχαριστήριο μήνυμα προς τους Κουβανούς γιατρούς που αποκατέστησαν την όραση του πατέρα του. Του δολοφόνου, δηλαδή, του (και) γιατρού Τσε Γκεβάρα...

«Θυμηθείτε αυτό το όνομα - Μάριο Τεράν - ένας άνδρας που εκπαιδεύτηκε για να σκοτώσει μπορεί και πάλι να βλέπει χάρη στους γιατρούς που ακολουθούν τις ιδέες του θύματός του», ήταν το ρεπορτάζ με το οποίο κατέγραψε την είδηση η εφημερίδα «Γκράνμα» της Κούβας.

Θυμηθείτε, λοιπόν, τον Μάριο Τεράν. Και δίπλα σε αυτόν, θυμηθείτε κι εκείνον τον ναζί εκτελεστή. Η ιστορία έρχεται από τα παλιά και μας την διηγήθηκε πριν από χρόνια ένας αγαπημένος συνάδελφος και φίλος, ο Γιώργος Μουσγάς που την είχε ξετρυπώσει  από αναγνώσματα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων:

Ήταν μέρες Κατοχής. Στη Γαλλία. Στον τόπο της εκτέλεσης, λίγο πριν δοθεί το παράγγελμα στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο ναζί εκτελεστής γυρίζει υπεροπτικά στον μελλοθάνατο Γάλλο αντιφασίστα και τον ρωτά: «Τι έχεις να πεις που δε θα δεις ποτέ τις ιδέες σου να πραγματώνονται;». Ο αντιφασίστας, με απόλυτο έλεγχο του εαυτού του, με απόλυτη συνείδηση της αξίας της θυσίας του, απαντά: «Και για σένα  πεθαίνω, ηλίθιε»!

Είναι αληθινή η ιστορία; Δεν ξέρω. Αλλά τί σημασία έχει;…

Όχι λίγες φορές, επανέρχεται το ερώτημα: Τι ήταν εκείνο που οδήγησε έναν από τους ηγέτες μιας από τις σημαντικότερες επαναστάσεις του 20ού αιώνα να προσφέρει τόσο αφειδώλευτα -  και κατά άλλους τόσο «απερίσκεπτα» και τόσο «τυχοδιωκτικά» - την ίδια του τη ζωή στο πεδίο των μαχών για την κοινωνική απελευθέρωση;

Στη στάση του Τσε απέναντι στη ζωή (όπως περιέγραψε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο στη μνήμη του Τσε που εκφωνήθηκε στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, στις 18 Οκτώβρη 1967) επέδρασε σημαντικά «η αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην Ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δε σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών (...). Άνθρωποι σαν κι αυτόν - συνέχισε ο Κάστρο - είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)»

Την αντίληψη του Τσε για τον άνθρωπο δε θα μπορούσαν ποτέ να την καταλάβουν οι δολοφόνοι του. Πόσο μάλλον να την εξοντώσουν.

Ό,τι  δεν κατάφεραν με τον Τσε  εκείνοι που τον δολοφόνησαν νόμισαν ότι θα το κατόρθωναν όσοι πίστεψαν ότι μπορούν να τον μετατρέψουν σε μια ακίνδυνη στάμπα πάνω σε μπλουζάκια και «μοδάτα» αξεσουάρ.

Ούτε αυτοί αντιλήφθηκαν ότι η ζωή του Τσε ξεπερνά κατά πολύ την αγοραία λογική τους. Δεν είχαν τα εργαλεία να αντιληφθούν εκείνο που κατάλαβε ο Σαρτρ: «Η ζωή του Τσε» - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».

Αυτή η «πλήρης Ιστορία», που ο Τσε την έγραψε και την διηγήθηκε με τη ζωή και το θάνατό του, είναι ταυτόχρονα και η απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Τσε  συνεχίζει να ζει».

Όσοι προσπαθούν να εξαντλήσουν την εξήγηση αυτής της «αθανασίας», εστιάζοντας στην εικόνα του Τσε σαν «γητευτή των φοιτητικών ονείρων», ξεχνούν ότι ο Τσε των εργατών και των αγροτών, ο Τσε των ταπεινών και καταφρονεμένων, ο Τσε της νεολαίας, δε μας άφησε κληρονομιά μόνο το απίστευτο βλέμμα του. Ενα βλέμμα που κοιτάζει μακριά αλλά στέρεα προς το φαινομενικά αδύνατο. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Τσε και οι σύντροφοί του στην Κούβα έγιναν η απόδειξη της νίκης απέναντι στην καταπίεση, στη διαφθορά, στο φασισμό, στον ιμπεριαλισμό. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή, πριν την κουβανέζικη επανάσταση, ότι δεν θαμπώθηκε από τις τιμές, τα πόστα, την αναγνώριση, μετά την επικράτηση της επανάστασης.

Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον «μύθο» του Τσε, αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν το γιατί ο Τσε Γκεβάρα «ζει».

Στην πραγματικότητα, τίποτα δε θα μπορούσε να κρατήσει «ζωντανό» τον Τσε, αν δεν παρέμεναν τραγικά ζωντανά και δραματικά επίκαιρα όλα όσα τον «γέννησαν». Ο πραγματικός λόγος που ο Τσε  παραμένει «ζωντανός» είναι ότι παραμένουν ζωντανά όλα όσα τον «γέννησαν».

Ο Τσε «ζει» γιατί, ως πολεμιστής και ως πολιτικός, ήταν ο κομαντάντε μιας υπόθεσης που και ως θεωρία και ως πράξη θα βρει την ολοκλήρωσή της, μόνο όταν καταργηθεί κάθε μορφής εκμετάλλευση. Ο μαρξισμός και το κομμουνιστικό ιδεώδες είναι πλήρως εξαγνισμένο μέσα μου, έλεγε ο Τσε, προσθέτοντας με απόλυτη σαφήνεια: «Δεν υπάρχει για μας κανείς άλλος ορισμός του σοσιαλισμού, πλην της κατάργησης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο».

Ο Τσε θα παραμένει «ζωντανός» για όσο το βλέμμα του θα δείχνει ότι είναι ρεαλιστικό το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς καταπίεση.

«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου», έλεγε ο Τσε. Για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της, όσο οι έννοιες «τιμή» και «αξιοπρέπεια» θα υπάρχουν στο λεξιλόγιο των ανθρώπων,  ο Τσε θα είναι «ζωντανός». Γιατί «ο άνθρωπος - έλεγε ο Τσε- πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο. Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο και καίγοντάς το να το σφραγίσει με τη σφραγίδα της τιμής. Όποιος περπατάει σκυφτός, χάνει αυτήν την τιμή».

Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Τσε είχε στείλει στα παιδιά του ένα γράμμα:

«Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,

Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δε θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει. Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του (…). Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση (…). Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου(…). Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.

Ένα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».

Δεν είδε ποτέ ξανά τα παιδιά του. Στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα, περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας με διαβατήριο την πίστη του στις πεποιθήσεις του. Χτυπήθηκε από δυο σφαίρες στο σβέρκο. Πισώπλατα. Οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν. Οι δολοφόνοι του μοίρασαν ανά την υφήλιο τη φωτογραφία του νεκρού Τσε πιστεύοντας ότι έτσι θα σφράγιζαν και θα έκλειναν τους λογαριασμούς τους μαζί του.

Εκαναν λάθος. Μια άλλη φωτογραφία ήταν εκείνη που έμελλε να μείνει στην Ιστορία.

The first computer on Earth

Η ΕΡΤ δεν έκλεισε ποτέ...

Η ΕΡΤ δεν έκλεισε ποτέ και δεν θα κλείσει ποτέ όσο εμείς που την πληρώνουμε την θέλουμε ανοιχτή. Δείτε το κανάλι της ΕΡΤ και το κανάλι της Βουλής σε απευθείας σύνδεση...
Η Δημοκρατία δεν φιμώνεται

EBU puts shelved greek member ERT back on air

EBU puts shelved greek member ERT back on air

O Παναγιώτης Μανίκης στην ΠερΚα

Το δόγμα του σοκ

Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ...
Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.
Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του
εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα χάλια του συστήματος Υγείας

Κάπου διάβασα αυτή την επιστολή, την μεταφέρω γιατί αξίζει προσοχής:


Της

Ελένης Γεωργιάδου
Ειδικό Παθολόγο στη Σκύρο

Προς κ. Υπουργό Υγείας, κ. Πρόεδρο ΕΟΠΥΥ, κ. Πρόεδρο ΗΔΙΚΑ Κοιν: Βουλευτές Ν.
Εύβοιας, Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο Ιατρικό Σύλλογο Εύβοιας, Λοιπούς
Ιατρικούς Συλλόγους, Μ.Μ.Ε.

Θέμα: Φωνή απόγνωσης για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση από το
φουρτουνιασμένο Αιγαίο.

Κύριε Υπουργέ Υγείας, κύριοι Πρόεδροι, κύριοι υπεύθυνοι για την
νομοθεσία στο χώρο της υγείας, σας συγχαίρω για τη μεγάλη σας ανακάλυψη και
καινοτομία: ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ.

Ονομάζομαι Ελένη Γεωργιάδου, είμαι ειδικός παθολόγος στη νήσο Σκύρο.
Πρόκειται για νησί 4000 κατοίκων που το καλοκαίρι υποδέχεται πάνω από
30.000. Υπάρχει ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (όχι Κέντρο Υγείας). Το
κλιμάκιο ιατρών της Πολεμικής Αεροπορίας από το 251 ΓΝΑ που ερχόταν για μια
εβδομάδα το χρόνο στο νησί, σταμάτησε προ 2ετίας την πολύτιμη προσφορά του
(πιθανώς λόγω οικονομικών περικοπών).

Το σύστημα που όπως έλεγε ο κος Λοβέρδος θα βάλει τάξη στην
υπερσυνταγογράφηση και στη σπατάλη του ΕΟΠΥΥ και θα βοηθήσει ασφαλισμένους,
ιατρούς, φαρμακοποιούς, ήταν η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ που έγινε ποτέ στο χώρο της
υγείας και ο υπέρτατος εξευτελισμός τόσο των ασθενών, όσο και του ιατρικού
κλάδου. Βάλατε μία από τις μεγαλύτερες επιστήμες, την Ιατρική, σ'ένα
απύθμενο καζάνι γραφειοκρατίας και αποσυντονίσατε τον εγκέφαλό μας από τον
αληθινό σκοπό του: τη σωτηρία του ανθρώπινου σώματος, την εμψύχωση και την
συμπαράσταση στον ψυχικό πόνο του συνανθρώπου μας. 
Μετατρέψατε μία 5λεπτη απασχόληση (ιατρού - ασθενούς) σε πολύωρη, πολυήμερη ταλαιπωρία, πολλές φορές άκαρπη. Από τα ξημερώματα μαζεύεται ο κόσμος έξω από τα ιατρεία για να πάρει σειρά για τα φάρμακά του (ιδίως μετά τις λήξεις των επαναλαμβανόμενων απεργιών των φαρμακοποιών). Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τους εξυπηρετήσουμε, διότι μόλις το σύστημα ανοίγει, πέφτει από υπερφόρτιση. Οι
ασθενείς γίνονται έξαλλοι, οι γιατροί χάνουν την υπομονή τους και μέχρι το
μεσημέρι εγκαθιστούμε ξανά και ξανά κωδικούς και μπες-βγες σε μια ταλαιπωρία
ανείπωτη πέρα από κάθε όριο και τρόπο περιγραφής.

Πώς να εξετάσουμε τον ασθενή και να είμαστε ευγενείς, υπομονετικοί,
θεραπευτές και συμπαραστάτες, όταν η συνταγογράφηση έχει μετατραπεί σε
επείγον και οι ασθενείς μας χτυπούν τις πόρτες και μας απειλούν με
απίστευτες λεκτικές εκφράσεις, νομίζοντας ότι εμείς δεν θέλουμε να τους
εξυπηρετήσουμε. Οι ίδιοι ασθενείς επί 3-4 ημέρες επανέρχονται με ΤΑΧΙ,
καρότσες αγροτικών, λεωφορεία και συνοδεία μπαστουνιών και να τους εξηγείς
ότι: Λυπάμαι! Δεν δουλεύει πάλι το σύστημα, ή κάτσε μέχρι τις 6 το απόγευμα
(διότι ίσως το μεσημέρι αποφορτιστεί). Σας υπενθυμίζω ότι στο νησί υπάρχουν
δύο υπολογιστές, ο δικός μου και ένας του περιφερειακού ιατρείου. Κι αν
τύχει και δουλέψει αυτή η απάτη, χρειάζεται 30 - 40 λεπτά, σε περίπτωση 2 ή
3 συνταγών, με συνοδά παραπεμπτικά εργαστηριακών εξετάσεων, μετά την
αναγραφή τους, όπως παλιά, και στο βιβλιάριο, την καταχώρηση στο βιβλίο
εισερχομένων και χειρόγραφη απόδειξη για εισόδημα από 5 έως 10 ευρώ. Διότι
εμείς οι μη συμβεβλημένοι αλλά πιστοποιημένοι ιατροί στο e-syntgografisi
απλήρωτοι από το 2010, από το αναξιόπιστο κράτος παίρνουμε από 5 έως 10 ευρώ
για συνταγές - παραπεμπτικά. Αλλά ακόμα και αυτά τα λίγα χρήματα δεν μας
αφήνετε να τα εισπράξουμε εφόσον διώχνουμε τον κόσμο, ο οποίος έρχεται τις
περισσότερες φορές για συνταγογράφηση και όχι για εξέταση. Είναι
εξαθλιωμένος και φτωχός.

Και ρωτάει:
- Γιατρέ θα μου πάρεις την πίεση;
- Ευχαρίστως.
- Θα μου πάρεις και ένα σάκχαρο;
- Ευχαρίστως.
- Να κάνω και μια ερώτηση;
- Ευχαρίστως
- Τι είναι ο πόνος που νιώθω στο στήθος και με χτυπάει στην πλάτη;

Ο γιατρός χλωμιάζει. Κάνει πλήρη εξέταση με καρδιογράφημα και διαπιστώνει
οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου και πασχίζει για την διακομιδή του με 10 μποφόρ στο
Αιγαίο. Και φυσικά δεν θα ζητήσουμε το αρχικό 5ευρω σε τέτοιες επείγουσες
καταστάσεις. Και ο κόσμος το αναγνωρίζει και επανέρχεται με 5 αυγά, λίγο
λάδι ή λίγα χόρτα που μάζεψε ο εμφραγματίας για να ευχαριστήσει τον γιατρό
του, ή κάποιος άλλος για να εξεταστεί άνευ χρημάτων. Εσείς όμως ζητάτε
λεπτομερή καταγραφή εισοδημάτων. Άρα εμείς πρέπει να καταγράφουμε στις
αποδείξεις 5 αυγά, λίγα χόρτα ή 1kg ντομάτες;

Πολλοί συνάδελφοι δεν έχουνε καλή σχέση με τους υπολογιστές και την
τεχνολογία. Την Ιατρική τη διδαχτήκαμε στα Πανεπιστήμια, στα επείγοντα των
νοσοκομείων, στις εντατικές, στα αμφιθέατρα και στα ανατομεία. Το βάρος
έκαστου βιβλίου ισοδυναμεί με το βάρος ενός τούβλου και συρρικνώνεται στο
σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας, όχι σε κάποιου υπολογιστή. Πολλοί από εμάς
προσλάβαμε άτομα για γραμματειακή υποστήριξη, ώστε να ασχοληθούμε με τον
ίδιο τον ασθενή και όχι με την γραφειοκρατία. Δυστυχώς όμως βρέθηκαν άνευ
αντικειμένου αφού είναι αδύνατο να γνωρίζουν δραστικές ουσίες για να μπορούν
να βοηθήσουν στη διαδικασία της συνταγογράφησης κι έτσι σύντομα θα
απολυθούν.

Πριν το εφαρμόσετε...

1. Μήπως σκεφτήκατε να μας εκπαιδεύσετε; Αλλά εσείς ξέρατε τι κάνατε.
Διότι κάθε εβδομάδα ή μήνα θα αλλάζατε πάλι τις οδηγίες, την επιφάνεια
εργασίας, τα ποσοστά συμμετοχής των φαρμάκων και θα αναιρούσατε τις
προηγούμενες αποφάσεις και η εκπαίδευση θα πήγαινε χαμένη.

2. Πριν επιβληθεί, γιατί δεν το δοκιμάσατε για 10.000.000 ανθρώπους και
αφού λειτουργήσει και πάρετε τις τελικές σας αποφάσεις να το εφαρμόσετε
τελειοποιημένο, άνευ προβλημάτων;

3. Μήπως σκεφτήκατε ποτέ όλους εμάς, τις φωνές του Αιγαίου, του Ιονίου,
των ακριτικών και ορεινών περιοχών, τη δυσχέρεια μετάβασης των ασθενών μας
στα κοντινότερα νοσοκομεία; Σας ενημερώνω λοιπόν ότι λόγω της πρόσφατης
κακοκαιρίας, άλλοι μείναμε χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, άλλοι χωρίς νερό,
άλλοι χωρίς τηλέφωνο και εσείς καμαρώνετε για το επίτευγμά σας. Την
ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Οι γιατροί της ακριτικής Ελλάδας δεν μπορούμε να
έχουμε εύκολες προσβάσεις στο internet ακόμη κι αν το σύστημα δούλευε. Δεν
κουβαλιέται υπολογιστής-εκτυπωτής στον ορεινό βοσκότοπο της Νότιας Σκύρου,
στους υπερήλικες κατάκοιτους ανθρώπους αυτού του ιερού βράχου, στα στενά
ανηφορικά σοκάκια ενός μέτρου φάρδους ή στις πλαγιές του Πηλίου, του
Μετσόβου, του Έβρου κλπ. Γιατί εσείς ζητάτε φυσική παρουσία του ασφαλισμένου
κατά τη διάρκεια της συνταγογράφησης γεγονός που όπως αντιλαμβάνεται ο
κοινός νους είναι πολλές φορές αδύνατο.

4. Σκεφτήκατε ότι ζητάτε γνωμάτευση από ιατρούς άλλης ειδικότητας για να
τους συνταγογραφήσουμε τα φάρμακα οι παθολόγοι, οι γενικοί ιατροί κλπ, ότι
στα νοσοκομεία οι ιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν το
επόμενο νούμερο αναμονής; Ποια γνωμάτευση να του ζητηθεί στις 5 τα
ξημερώματα; (Έξω από την πόρτα γίνεται «πόλεμος»). Κι αν ο ασθενής χρειαστεί
φάρμακα, αρχίζει ο Γολγοθάς του.

5. Προ τριμήνου χρειάστηκε να συνταγογραφήσω σε τέκνο, (έμμεσο
ασφαλισμένο σε κυρία 39 ετών). Το ΑΜΚΑ του παιδιού δεν ήταν σωστό απ 'ότι
διαπίστωσα. Ήταν το ΑΜΚΑ του 40χρονου πατέρα που είχε αυτοκτονήσει και στο
παιδί είχε περαστεί κατά λάθος το ΑΜΚΑ του συγχωρεμένου. Γιατί στο
e-syntagografisi υπάρχουν αναρτημένοι οι πεθαμένοι άνθρωποι από 7ετίας;
Γιατί δεν ενημερώθηκαν από τα ιατρικά πιστοποιητικά των Ληξιαρχίων ότι ο
ασθενής απεβίωσε; Εμείς πώς να το γνωρίζουμε; Στην ηλεκτρονική
συνταγογράφηση δεν έχει φωτογραφίες. Ποιων τα λάθη πληρώνουμε οι γιατροί;

6. Μας υποχρεώσατε (μέσω ΦΕΚ) να ελέγχουμε τις ασφάλειες των ασθενών για
να συνταγογραφήσουμε ή να εξετάσουμε. Που ζείτε; Τουλάχιστον το 30% των
ασθενών μας είναι με ληγμένες ημερομηνίες - απλήρωτες ασφάλειες ΟΑΕΕ, ΙΚΑ,
ΟΓΑ. Δεν δικαιούνται ούτε εμβόλια για τα παιδιά τους. Κι αν είσαι για
νοσηλεία τότε στην διακομιδή σου τραγούδα: «Αν ήμουν πλούσιος». Διότι
εξερχόμενος από τη νοσηλεία για χολοκυστεκτομή ο μόλις απολυμένος υπάλληλος
ή κατεστραμμένος ελευθεροεπαγγελματίας θα πληρώσει τιμολόγιο στο γραφείο
κίνησης και πιθανώς θα χρειαστεί έρανο για να πάρει εξιτήριο. Τόσα χρόνια
πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του. Τώρα που περνάει δύσκολες ώρες δεν του
δώσατε ούτε καν περίοδο χάριτος ώστε να μπορεί να δικαιούται έστω για ένα
εύλογο διάστημα τα φάρμακά του. Εμείς οι ιατροί υποκύψαμε και γίναμε
ελεγκτές του κράτους. ΚΑΚΩΣ. Είμαστε υπεύθυνοι για την υγεία και τη ζωή του.
Εσείς είστε όμως υπεύθυνοι του θανάτου του (αν συμβεί) διότι βάση νόμου δεν
επιτρέπεται να συνταγογραφήσουμε στο βιβλιάριο τα φάρμακα που χρειάζεται.

7. Δημιουργήσατε τον ΕΟΠΥΥ, διαχωρίσατε φάρμακα υψηλού κόστους με
απαραίτητη την μετάβαση μηνιαίως των ασθενών στην Αθήνα, στα κεντρικά του
ΕΟΠΥΥ. Ποιας κατηγορίας ασθενών; Των ογκολογικών περιστατικών με οστικές
μεταστάσεις, των νεφροπαθών, των αναπήρων από ρευματικά νοσήματα; Και σας
περιφρόνησαν! Μην φοβάστε! Αποφάσισαν να πεθάνουν στη γη που γεννήθηκαν. Δεν
μπορούν να πηγαινοέρχονται ανήμποροι σωματικά και ψυχικά στα φαρμακεία του
ΕΟΠΥΥ στην Αθήνα κι έτσι μπορείτε να περηφανεύεστε για την μείωση του
φαρμακευτικού κόστους. «Φεύγουν» καρκινοπαθείς στα χέρια μας ο ένας μετά τον
άλλο αλλά τουλάχιστον περήφανοι διδάσκοντάς μας μαθήματα ζωής και
αξιοπρέπειας.

8. Προ μηνών αναρτήσατε στον ΕΟΠΥΥ ότι οι μη συμβεβλημένοι ιατροί δεν
μπορούν να γράφουν πάνω από δύο συνταγές τον μήνα ανά ασθενή. Συνοδεύεται
μάλιστα και από ποινικές ρήτρες. Δηλαδή αν παίρνει 7 φάρμακα ή 8 θα γυρίζει
την Αθήνα ή τα νησιά να βρεί τις αντίστοιχες ειδικότητες για συνταγογράφηση.
Είναι ντροπή κύριοι, διότι ο οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι μας τιμωρείτε
επειδή δεν δεχτήκαμε να συμβληθούμε με το υπέροχο δημιούργημά σας, τον
ΕΟΠΥΥ. Γιατί οι συμβεβλημένοι μπορούν να γράφουν 10 συνταγές; Η ιατρική μας
δεοντολογία δεν το επιτρέπει αυτό το βασανιστήριο στο συνάνθρωπό μας.

9. Και τέλος. Σταματήστε την ιστορία με τα γενόσημα που μπερδέψατε τα
εγκεφαλικά μας κύτταρα, τόσο των γιατρών αλλά κυρίως των ηλικιωμένων ασθενών
μας. Έως τώρα γνώριζαν ότι το χάπι τους ήταν το κίτρινο χαπάκι με το ροζ
κουτάκι κι εδώ και λίγο καιρό ένα μήνα είναι μπλε, τον άλλο κόκκινο και τον
άλλο μαύρο. Διότι δεν λάβατε υπόψη σας ότι το 20% περίπου των ελλήνων είναι
αναλφάβητοι. Κι αν τόσο πολύ σας ένοιαζε το φθηνότερο και καλύτερο φάρμακο
ας επιβάλατε νόμο ώστε να έχουμε μόνο ελληνικά γενόσημα ώστε να αναπτυχθεί
τουλάχιστον η ελληνική φαρμακοβιομηχανία και όχι το φθηνότερο πακιστανικό,
μπαγκλαντέζικο, ινδικό που δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει εκεί αντίστοιχος ΕΟΦ
και πως λειτουργεί. Διότι αν υπήρχε δεν θα βρισκόταν θραύσματα γυαλιού στα
φάρμακα αυτών των χωρών όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από τα ΜΜΕ.

10. Αποφασίσατε να κάνετε την Ελλάδα ένα μεγάλο αυτοματοποιημένο
Memorial. Συγνώμη κύριοι! Μιλάμε για την ίδια χώρα; Την Ελλάδα; Και κάτω από
την επήρεια ποιου παράγοντα αποφασίσατε; Πανικού, πίεσης ή ουσιών; Αν έγινε
από άγνοια ή αμέλεια σας κατανοούμε και σας συγχωρούμε. Διότι ανθρώπινος
νους δεν χωράει αυτό που ζούμε εξαιτίας σας.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΑΣ!!!

Οι Έλληνες ιατροί θα σας είμαστε ευγνώμονες για την ευθανασία αυτής της
επιστήμης και της εξαγωγής στο εξωτερικό ενός τόσο μορφωμένου εμπορεύματος.
Ευχαριστούμε τους εκάστοτε Υπουργούς Υγείας και τους νομοθέτες. Όταν όμως
αρρωστήσει κάποιος (που δεν το εύχομαι) θα πρέπει να κλείσουν ραντεβού στον
ΕΟΠΥΥ, να εξεταστούν την ημερομηνία που θα βρεθεί το κενό, να περιμένουν
υπομονετικά στα επείγοντα δημοσίου νοσοκομείου και όχι στα μεγάλα ιδιωτικά
κέντρα ξενοδοχειακής υποδομής. Ίσως το ράντζο ενός διαδρόμου, η αναμονή για
χειρουργικό κρεβάτι, η έλλειψη φαρμάκων και υλικών, η λήψη αμφίβολης
ποιότητας γενοσήμων τους βοηθήσει να βρουν τη σωστή λύση για το εθνικό μας
σύστημα Υγείας και τη βελτίωση του.

Ζήστε λοιπόν μαζί μας κι ανάμεσά μας να μοιραστείτε λίγο τον κόσμο μας,
διότι εμείς δεν φτάνουμε τον δικό σας.

Ευχαριστώ θερμά για την υπομονή σας.

Ελένη Γεωργιάδου