Εκστρατεία… χαμόγελο!

(Aπό το deal site www.cheapis.gr και το «Χαμόγελο του Παιδιού»)  

Το πιο γλυκό χαμόγελο του cheapis, αυτά τα Χριστούγεννα, είναι για τα μικρά παιδιά…

Στα πλαίσια του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της εκπτωτικής ιστοσελίδας cheapis.gr γίνεται η δράση «Εκστρατεία - Χαμόγελο», σε συνεργασία με τον σύλλογο «Χαμόγελο του Παιδιού» για την εξεύρεση οικονομικών πόρων και για τη συνέχιση του δύσκολου έργου του συλλόγου που απειλείται κι αυτό – εξαιτίας της κρίσης – από την αλματώδη αύξηση περιστατικών κακοποιημένων και παραμελημένων παιδιών και από τις συνεχείς εκκλήσεις για βοήθεια από οικογένειες με προβλήματα διαβίωσης.

Η ομάδα του cheapis.gr σκέφτηκε να βοηθήσει με τον δικό της τρόπο το «Χαμόγελο του Παιδιού» και να ενώσει τις δυνάμεις της μαζί του, ώστε να μαζέψει χρήματα για τις πολλαπλές ανάγκες του φορέα, για την ενίσχυση των πολλαπλών δράσεών του, προκειμένου να δημιουργήσει μια πιο «ζεστή» και αισιόδοξη, Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στα παιδιά και στις οικογένειες που ζητούν προστασία από τον Σύλλογο!

Μπορείτε να μπείτε στo facebook, στην official page του cheapis, να στείλετε την ευχή σας και να αγοράσετε κουπόνι με μόνο, 2 ευρώ! Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει κουπόνια, πολλαπλάσια των δύο ευρώ, για μεγαλύτερη υποστήριξη!  Έτσι, δυο-δυο θα γεμίσει ο κουμπαράς του cheapis, o οποίος θα δοθεί σε συγκεκριμένη μέρα, στις 30 Δεκεμβρίου, στους εκπροσώπους του «Χαμόγελου» – για λογαριασμό των πιο αθώων πλασμάτων του πλανήτη γη: των παιδιών!

Ελπίζουμε ότι αυτή η ενέργεια του cheapis θα βρει μεγάλη ανταπόκριση και πως θα μαζευτούν αρκετά χρήματα, ώστε όλοι μαζί να καταφέρουμε να δούμε φωτεινό… χαμόγελο στο πρόσωπο των παιδιών μας!

Με εκτίμηση,

Η ομάδα του ClickBanner

Τότε και τώρα…

Του
Θύμιου Καλαμούκη
(αναδημοσίευση από το «ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ ον δε νετ»)

Τότε, η χούντα, είχε την στήριξη των Αμερικάνων. Σήμερα έχει των Αμερικανών αλλά και των Ευρωπαίων.Τότε, κυβερνούσε χωρίς να έχει από πριν ερωτηθεί ο λαός. Σήμερα ισχύει το ίδιο, και για την πρώτη φάση και για την δεύτερη.Τότε, ο κόσμος διεκδικούσε ψωμί, δηλαδή δουλειά και αξιοπρεπείς αμοιβές. Σήμερα διεκδικεί το ίδιο. Ίσως περισσότερο από τότε, γιατί τότε, το 8ωρο ήταν δεδομένο, ο κατώτατος μισθός εγγυημένος και οι συλλογικές συμβάσεις απαραβίαστες.Τότε, το αίτημα ήταν καλύτερη παιδεία. Καλύτερα και περισσότερα σχολεία, μέσης εκπαίδευσης, καλύτερη ανώτερη και ανώτατη παιδεία. Σήμερα το αίτημα είναι το ίδιο, εμπλουτισμένο λόγω της πολυπλοκότητας της εποχής.Τότε, το αίτημα ήταν ελευθερία. Ελευθερία λόγου, συνάθροισης, έκφρασης. Σήμερα όλα αυτά, θεωρητικώς υπάρχουν. Πρακτικώς ελευθερία λόγου, έχει όποιος συμπλέει με τους νταβατζήδες, ελευθερία συνάθροισης, υπάρχει όταν το θελήσουν τα ΜΑΤ, και η ελευθερία έκφρασης καταφέρνει και επιβιώνει, λόγω κυρίως των νέων μορφών επικοινωνίας.
 
Τότε, τα σύνορα ήταν κλειστά και οι πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών ήταν ανοιχτά. Σήμερα τα σύνορα είναι ανοιχτά, αλλά οι πόρτες και τα παράθυρα θεόκλειστα.
 
Τότε, υπήρχε μετανάστευση, νέων και δυναμικών ανθρώπων. Σήμερα το ίδιο.
 
Τότε, στον δημόσιο λόγο κυριαρχούσαν οι ελληνοχριστιανικές αξίες. Σήμερα κυριαρχούν, οι ελληνοχριστιανικές αξίες του Καρατζαφέρη, του Άνθιμου και της παρέας του.
 
Τότε, είχε Γουέμπλευ. Σήμερα έχει και άλλα γήπεδα και αθλήματα.
 
Τότε, κάπου στο βάθος υπήρχε ένας Παπανδρέου. Σήμερα υπάρχει ένας Παπανδρέου, κάπου στο βάθος. Και ένας Καραμανλής. Και μια από όλα από Μητσοτάκη.
 
Τότε, όσοι αγωνίζονταν χαρακτηρίζονταν μειοψηφία κατά του γενικού συμφέροντος. Σήμερα, όσοι αγωνίζονται είναι μειοψηφία και χαρακτηρίζονται εχθροί του γενικού συμφέροντος.Τότε, όποιος έσκυβε το κεφάλι, ζούσε μια ήρεμη και μίζερη ζωή. Το ίδιο ισχύει και σήμερα, με την προσθήκη και «της ταπεινωμένης ζωής».Τότε, οι πολλοί σιώπησαν, περιμένοντας από μια χούφτα τολμηρών να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Σήμερα οι πολλοί σιωπούν περιμένοντας, από μια χούφτα πολύ τολμηρών να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.Τότε υπήρχε ένα Σύνταγμα, διάτρητο. Τι σύμπτωση...;Τότε, υπήρχαν δυο κανάλια η ΕΙΡΤ και η ΥΕΝΕΔ. Σήμερα υπάρχουν άλλα πέντε.Τότε, όλα ήταν ασπρόμαυρα… όπως και σήμερα.Τότε, όλα ήταν ασπρόμαυρα, γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνουν έγχρωμα. Σήμερα υπάρχει.

Θύμιος Κ.

«Σοσια…ληστές»

Πώς λέγεται κάποιος που φορτώνει 44 δισ. ευρώ στην πλάτη του εργάτη, του άνεργου, του συνταξιούχου, του επαγγελματοβιοτέχνη, του αγρότη και από την άλλη από το βιομήχανο, από τον εφοπλιστή, από τον τραπεζίτη, από το μονοπώλιο, από τον κεφαλαιοκράτη ζητά το... συμβολικό ποσό των 2,2 δισ. ευρώ;

Μα είναι προφανές:

«Σοσια...ληστής» λέγεται ο άνθρωπος!

Του
Νίκου Μπογιόπουλου
(αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)

Τα Μνημόνια και τα χαράτσια, διπλασιάζουν τους τόκους!

Ο προϋπολογισμός τους τα λέει όλα!... 

Tο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012 που παρουσίασε η κυβέρνηση των «αντιεξουσιαστών», ανάμεσα στα πολλά «σοσιαλιστικής» κατευθύνσεως μεγέθη περιλαμβάνει και τα εξής:

1) Μέτρα φοροεισπρακτικά και άλλα που, όπως προβλέπει το προσχέδιο, αποτιμώνται σε 11 δισ. ευρώ.

2) Την ίδια ώρα, στο ίδιο προσχέδιο, καταγράφεται ότι μόνο για τόκους ο ελληνικός λαός καλείται εντός του 2012 να πληρώσει προς κάθε λογής τοκογλύφους, κερδοσκόπους, ομολογιούχους, ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, περίπου 18 δισ. ευρώ.

Τι σημαίνουν αυτά:

Ότι ακόμα κι αν οι «σωτήρες», μέσα από τις αυξήσεις των φόρων, τα χαράτσια και τις μειώσεις των κοινωνικών δαπανών, μαζέψουν αυτά τα επιπλέον 11 δισ. ευρώ που προβλέπει ο προϋπολογισμός τους, ακόμα, δηλαδή, κι αν εκτελέσουν το λαό - αφού αυτά τα μέτρα ισοδυναμούν ακριβώς με εκτέλεση - τότε και πάλι ο (εκτελεσμένος) λαός θα τους... «χρωστάει» περί τα 7 δισ. ευρώ μέχρι να συμπληρωθούν τα 18 δισ. που απαιτεί να εισπράξει με τη μορφή τόκων η πλουτοκρατία!

Με άλλα λόγια:

Οι περίφημες «θυσίες που πιάνουν τόπο» δεν είναι απλώς ένα ψέμα. Είναι ένα έγκλημα.

Μέσα από τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης αποδεικνύεται ότι πρόκειται για «θυσίες χωρίς τέλος».

Για θυσίες χωρίς αντίκρισμα.

Για θυσίες που δε γίνονται στο βωμό της «σωτηρίας» του τόπου, αλλά στο βωμό της σωτηρίας του κεφαλαίου διά της μεταβίβασης του κόστους της δικής του κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτό που αποδεικνύεται σε κάθε βήμα της κυβέρνησης, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, είναι ότι, τελικά:

α) Η πολιτική που περικόπτει εισοδήματα και καταργεί κοινωνικά δικαιώματα είναι (σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού τους) μια πολιτική που κρατάει τον ελληνικό λαό δεσμώτη - αιώνια - της φτώχειας, της ανέχειας και του χρέους.

β) Κάθε χρόνος εφαρμογής αυτής της πολιτικής είναι η εγγύηση - το λένε τα δικά τους τα νούμερα - πως ο επόμενος χρόνος θα είναι ακόμα πιο δραματικός.

γ) Κάθε εξοντωτικό μέτρο που παίρνουν δεν είναι το «έσχατο», αλλά ο προθάλαμος του επόμενου!

δ) Κάθε νέο χαράτσι δεν είναι το «τέλος», είναι η αρχή μιας σειράς νέων, ακόμα πιο δυσβάσταχτων, χαρατσιών.

Χαράτσια που όχι μόνο δε μειώνουν τα μελλοντικά βάρη για τους εργαζόμενους, αλλά τα πολλαπλασιάζουν!

Επίσης:

Τα 18 δισ. ευρώ για τους τόκους που «πρέπει» να πληρώσει ο λαός (και «πρέπει» να τα πληρώσει στο όνομα ενός χρέους που μόνο οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν το προκάλεσαν) ισούνται με το 8,3% του ΑΕΠ της χώρας, όπως το υπολογίζει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012.

Αξίζει εδώ να θυμηθούμε το εξής:

Το 2007, δηλαδή τη χρονιά πριν την εκδήλωση της κρίσης, η Ελλάδα πλήρωνε σε τόκους το 4,2% του ΑΕΠ της.

Τι σημαίνει αυτό:

Ότι στα τρία χρόνια μετά την εφαρμογή των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών μέτρων, των χαρατσιών, των μειώσεων μισθών, των κεφαλικών φόρων, των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων κ.ο.κ., οι «σωτήρες» του τόπου, αυτό που έχουν καταφέρει είναι ο ελληνικός λαός να πληρώνει... διπλάσιους τόκους ως ποσοστό του ΑΕΠ απ' ό,τι το 2007!

Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι:

Μετά απ' όλα αυτά τα μέτρα που αφανίζουν το λαό, μετά απ' όλα αυτά τα μέτρα που υποτίθεται ότι λαμβάνονται για να μειωθούν τα βάρη από το χρέος, τα βάρη όχι μόνο δε μειώνονται, όχι μόνο δε σταθεροποιούνται, αλλά... διπλασιάζονται!

Κουίζ

Τα συνολικά φορολογικά έσοδα του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2012 υπολογίζονται στα 56,3 δισ. ευρώ.

Από αυτά περίπου τα 44 δισ. ευρώ η κυβέρνηση υπολογίζει να τα εισπράξει μέσα από φόρους και χαράτσια που βαρύνουν τις πλάτες του ελληνικού λαού.

Τι όμως υπολογίζει να πάρει η κυβέρνηση από τις εταιρείες;

Tο ιλιγγιώδες ποσό των 2,2 δισ. ευρώ!

Και τώρα το κουίζ μας:

Πώς λέγεται κάποιος που φορτώνει 44 δισ. ευρώ στην πλάτη του εργάτη, του άνεργου, του συνταξιούχου, του επαγγελματοβιοτέχνη, του αγρότη και από την άλλη από το βιομήχανο, από τον εφοπλιστή, από τον τραπεζίτη, από το μονοπώλιο, από τον κεφαλαιοκράτη ζητά το... συμβολικό ποσό των 2,2 δισ. ευρώ;

Μα είναι προφανές:

«Σοσια...ληστής» λέγεται ο άνθρωπος!

Όλο το παραπάνω κείμενο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ριζοσπάστης, 5/10/2011

«Να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο»!

Του
Νίκου Μπογιόπουλου
(αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)

Αυτό βρήκε να ...εξαγγείλει (!) ο άνθρωπος στη Θεσσαλονίκη.

Και μην πει κανείς ότι του «ξέφυγε».

Τα «παπαγαλάκια» που έχουν επιφορτιστεί το ευγενές καθήκον να «ξεσκονίζουν» την εξουσία, μην αρχίσουν τα γλοιώδη: Οτι ο κύριος πρωθυπουργός «κάτι άλλο» ήθελε να πει ή ότι λόγω της - γνωστής - σχέσης του με τα ελληνικά, του βγήκε «λάθος».

Οχι μόνο γιατί η φράση είναι ατόφια παρμένη από την γραπτή του ομιλία (δηλαδή, τόσο πολύ το εννοούν, που το έχουν και γραμμένο σε μια ομιλία που την ετοίμαζαν βδομάδες, αν όχι μήνες!),

αλλά και διότι το επανέλαβε την επόμενη μέρα στη συνέντευξη Τύπου.

*

Ιδού τι (μας) συμβαίνει:

Ζούμε σε μια χώρα που τα εκατομμύρια των Ελλήνων γνώριζαν, το βίωναν στο πετσί τους, ότι με αυτούς τους μισθούς, με αυτές τις συντάξεις, με αυτή την ακρίβεια, σε κάθε οικογένεια θα έπρεπε να δουλεύουν τέσσερις για να θρέψουν τον έναν.

Κι αυτό ίσχυε στην Ελλάδα πριν ακόμα επέλθει ο κατακλυσμός.

Αυτό ίσχυε στην Ελλάδα πριν το 2009. Πριν ακόμα επέλθει η κρίση. Πριν ακόμα έρθουν ο Παπανδρέου, οι αντιπρόεδροί του, η τρόικα και τα ΔΝΤ.

*

Κι όμως!

Στον τέταρτο χρόνο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, στον τρίτο χρόνο της εισόδου της Ελλάδας στην κρίση, στο τέλος του δεύτερου χρόνου των όσων «μνημονιακών» έχουν επιπέσει επί των κεφαλών των λαϊκών στρωμάτων,

με τους άνεργους και τους «ημιαπασχολούμενους» να ανέρχονται πλέον σε εκατομμύρια,

με το μηνιάτικο (για όσους έχουν ακόμα μηνιάτικο) να μη φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαήμερο του μήνα,

με τη σύνταξη να έχει κλαπεί πριν ακόμα φτάσει στο γέροντα,

με τους φοροεισπράκτορες να μην γνωρίζουν έλεος,

με τα λουκέτα να αφανίζουν μαγαζιά, δρόμους, γειτονιές και πόλεις,

έρχεται ο πρωθυπουργός να θέτει ως στόχο ...«κάθε οικογένεια και ένας εργαζόμενος»!

*

Αυτός ο «ένας εργαζόμενος»,

χωρίς συλλογική σύμβαση,

με βασικό 500 ευρώ (για τα οποία του ζητάνε να πληρώνει φόρο ...εισοδήματος!),

χωρίς βιβλία για τα παιδιά του στο σχολείο,

που του αυξήσανε τρεις φορές το ΦΠΑ, τέσσερις φορές τη βενζίνη, πέντε φορές το ρεύμα,

που κόψανε τη σύνταξη του πατέρα του,

που τον κυνηγάει η τράπεζα για το ληστρικό δάνειο που αναγκάστηκε να πάρει, που του αυξήσανε 40% το εισιτήριο στο λεωφορείο, που τον ληστεύουν στα διόδια,

είναι αυτός ο «ένας εργαζόμενος» που - κατά τον πρωθυπουργό - θα συντηρεί οικογένεια και μάλιστα μια οικογένεια που τα υπόλοιπα μέλη της θα είναι άνεργα!

*

Οσοι έχουν στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει ο τόπος, ξέρουν ότι το θέμα που ανακύπτει σήμερα στην Ελλάδα είναι τούτο:

Υπάρχει σήμερα οικογένεια που να μπορεί να συντηρήσει ένα άνεργο μέλος της;

Αλλά ο πρωθυπουργός, οι φίλοι του οι τραπεζίτες, οι φίλοι του εφοπλιστές, οι φίλοι τους της τρόικας έχουν άλλη επιδίωξη: Να «καταφέρουν» ένας (ημι)εργαζόμενος να ...συντηρεί μια οικογένεια ανέργων!

*

Αν η δήλωση αυτή γινόταν από το φυσικό πρόσωπο Παπανδρέου, το περιεχόμενό της θα αφορούσε και θα αντανακλούσε την ποιότητα του φυσικού προσώπου Παπανδρέου. Σε αυτή την περίπτωση «μικρό το κακό».

Αλλά η δήλωση αυτή έγινε από τον πρωθυπουργό Παπανδρέου. Και η ιδιότητα αυτή μετατρέπει το «κακό» σε δράμα και τραγωδία μαζί:

Είναι το δράμα ενός ολόκληρου λαού και η χωρίς τέλος τραγωδία που θα τον βυθίσουν, αν δεν αρνηθεί τους «στόχους» της πολιτικής που τον εξανδραποδίζει, αν δεν απειθαρχήσει στα δεσμά της και αν δεν την ανατρέψει.

Αργοπεθαίνει όποιος…

«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε ημέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει. 

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο από το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. 

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις ημέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. 

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. 

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής».

Πάμπλο Νερούδα

Μυρσίνη Λοΐζου

Μυρσίνη Λοΐζου προς κ. Παπανδρέου & ΠΑΣΟΚ: 
Μην ξαναχρησιμοποιήσετε το «Καλημέρα Ήλιε»!
 

Αθήνα 27/6/2011

ΑΠΟ: Μυρσίνη Λοΐζου

ΠΡΟΣ: Τον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Το σύνολο των ΜΜΕ

Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ... Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία,

και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το «Καλημέρα Ήλιε» στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε. Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.

Μυρσίνη Λοΐζου

  

Τραγουδούν ο Κώστας Σμοκοβίτης, η Αλέκα Αλιμπέρτη & Χορωδία 

Δημιουργός video clip: Μαργαρίτα Πάσχου

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ…

Μας έχουν ταράξει τους τελευταίους μήνες για το χρέος του ελληνικού δημοσίου… για την χρεοκοπία της Ελλάδας…

Ε, και λοιπόν;
Τι να την κάνουμε την Ελλάδα όταν θα έχουν «ψοφήσει» οι Έλληνες;

Τελικά τα «τσακάλια» που μας κυβερνούν βρήκαν την λύση για το χρέος…
να μειώσουν το επίδομα των τριτέκνων !!!

Ακούστε το εξωφρενικό ποσό που έπαιρναν οι τρίτεκνοι όταν έχουν ένα μόνο παιδί κάτω των 23 ετών, 102,85€ τον μήνα (ελάχιστο ποσό).
Τώρα θα παίρνουν 44 ευρώ τον μήνα !!! Τεράστιο ποσό δεν θα ξέρουν που να το ξοδέψουν οι τρίτεκνοι που έχουν κάνει το σκατό τους παξιμάδι για να έχουν το πρωί κάτι να φάνε… για να στείλουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια (βλέπε δωρεάν παιδεία), για να βοηθούν τα παιδιά τους που «δουλεύουν» στα γνωστά 4ωρα και 5ωρα ωράρια της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης.

44 ευρώ το μήνα δεν φτάνουν ούτε για να πληρώσει κανείς τους φόρους που με διάφορα λογιστικά τερτίπια (του Κράτους δικαίου) υποχρεώνεται να πληρώσει.

Όταν για κάθε 1.000 ευρώ που κερδίζει κάποιος πληρώνει 100 ευρώ περίπου σε άμεσους φόρους και 230 ευρώ σε έμμεσους φόρους. Τι μένει; 670 ευρώ.

Για αυτό το χρέος μας πήραν τα πάντα…

Την ησυχία μας…


Το μέλλον των παιδιών μας…


Την ζωή μας ολόκληρη…

Δεν θα μας πάρουν όμως την αξιοπρέπειά μας…

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern

tromaktiko: Εκπληκτική απάντηση Έλληνα σε Γερμανό που έστειλε ...: "Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες..."

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες...
με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:
«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.


Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Ε Κ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο Σ

xsefoto.blogspot.com

Ενα… μακελειό προγραμματισμένο, προσχεδιασμένο…

PEIRATIKO REPORTAZ:

Της

Πόπης Χριστοδουλίδου

(αναδημοσίευση από http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2011/05/blog-post_8710.html)

Είχαμε ήδη την πρώτη έκρηξη «βόμβας» μεγάλης ισχύος στις εφημερίδες, όταν, η κ. Γιάννα, αφού έγινε το πρώτο πρόσωπο της ημέρας και κάλυψε στο έπακρο την ματαιοδοξία της, πήρε την χαντζάρα και «έσφαξε» τους εργαζόμενους στον «Ελεύθερο Τύπο»

Τότε νομίζαμε οι πιο πολλοί στα άλλα μετερίζια του Τύπου πως πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό.

Η λογική του βολεμένου, που δεν του χτυπούσαν ακόμα την πόρτα, οι «μπουρλοτιέρηδες»!

Και μετά ήρθαν οι κανονιέρηδες κι άρχισε ο πόλεμος, ο σκληρός, ο ανελέητος, ο καθημερινός κι όλο και πιο πολλοί ανυπεράσπιστοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έπεφταν στο πεδίο της μάχης.

Και πάλι, οι βολεμένοι, τα «τσιράκια» των αφεντικών και η μεγάλη κατηγορία των τύπων του «δεν βαριέσαι», «δεν με αφορά», «εμάς δεν μας φθάνει» το κακό και άλλα τέτοια κατάπτυστα, νόμιζαν πως θα γλιτώσουν.

Με πρόσχημα την κρίση, θα μας μακελέψουν, φωνάζαμε, τότε, οι εκπρόσωποι, στο Μικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ.

Ο κυρ-Σόμπολος απτόητος κι αυτός κι η παράταξή του, «γιουσουφάκια» των εκδοτών, των ιδιοκτητών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών το «έπαιζαν» οι «κακόμοιροι», οι ισχυροί εκπρόσωποι των δημοσιογράφων, που δεν περίμεναν, φυσικά, το μακελειό και τους ψήφιζαν για μια θεσούλα, για δημόσιες σχέσεις, για γκλαμουράτες δεξιώσεις, με γλάστρες, πουλημένους και χαφιεδίσκους.

Κι όταν η κρίση έσκασε μύτη, στην αρχή, πριν καν πατήσει το ποδάρι της, οι εκδότες είχαν προαναγγείλει το μακελειό.

Αλλά ήταν… τρελή η εκπρόσωπος και δεν το εννοούσαν, απλώς φοβέριζαν, έλεγαν, τότε, ακόμα και κάποιοι, εκτός δεξιών η κρυφοδεξιών παρατάξεων, με μανδύα αριστερού…

Τώρα, από την σφαγή περάσαμε στο άθλιο μακελειό.

Γιατί, όταν κάνεις συνεχώς, βήματα οπισθοχώρησης, σε περνάνε για βλάκα και σου αλλάζουνε τα… φώτα.

Οι μακελάρηδες έφθασαν προ των πυλών, με στολίσκο ολόκληρο, γεμάτο κανόνια και «τσιράκια» έτοιμα να σφάξουν εσένα, για να γλιτώσουν -έτσι… νομίζουν- οι ίδιοι, το κεφάλι τους.

Ηρθε η ώρα να «δίνει» ο ένας τον άλλο, δίχως ντροπή, να «τρώει» ο ένας τον άλλο, ψυχρά και προκλητικά, ο λεγόμενος κανιβαλισμός σε όλο του το… φρικτό κι αποτροπιαστικό… μεγαλείο…

Η ώρα, που έπεσαν οι μάσκες και είδαμε να στηρίζουν τα γιουσουφάκια, στις συνελεύσεις το αφεντικό, χρησιμοποιώντας ακόμα και βία κατά συναδέλφων τους…

Μας βρήκαν μπόσικους, μακριά από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ψωνισμένους, φαντασμένους και παρτάκηδες και τώρα θα μας μακελέψουν.

Γιατί, τι άλλο εκτός από μακελειό είναι να εργάζεσαι εκ περιτροπής, να σου κόβουν την κατοχυρωμένη με ΣΣΕ, εργασία της Κυριακής, αφού πρώτα έχουν κάνει απολύσεις

και τώρα, να σου λένε, μείον 10% στο μισθό, ο κ. Μπόμπολας, χτες

και μείον 15%, ο κ. Ψυχάρης, την Δευτέρα, που μας έρχεται…

Και καθίστε και… φρόνιμα.

Ήδη, στο «Έθνος» το φιρμάνι λέει, «ή 10%, μείωση μισθού ή 100 απολύσεις.

Και το 10% προστίθεται στο 25-30%, που ήδη σου έκοψαν, την περασμένη εβδομάδα, από την εργασία της Κυριακής…

Και πες, πως το δέχεσαι, το 10%, για να μην χαθούν θέσεις εργασίας.

Ποιος σου το εγγυάται, αυτό, όταν οι δεσμεύσεις της πλάκας

διευθυντών και αρχισυντακτών αποδείχτηκαν ψεύτικες και απατηλές, πριν έλθει το… ξημέρωμα κι όταν οι ίδιοι οι εκδότες συγχρόνως και απολύουν και κάνουν περικοπές σε μισθούς και σου ξεκαθαρίζουν, πως, στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν θα είσαι, λένε, μόνος.

Θα είναι και οι φίλοι σου από τον ΔΟΛ και ένας θεός ξέρει, ποιοι άλλοι, πόσοι άλλοι και μέχρι που.

Μέχρι πότε!

Εδώ πλέον το μακελειό της αξιοπρέπειάς μας έχει όνομα, διεύθυνση και ανάληψη ευθύνης.

Από την αρχή, σου λένε.

Η πεθαίνεις μόνος σου, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και σου πληρώνουμε τα έξοδα κηδείας ή σε εκτελούμε στα τρία μέτρα, 1η του Ιουνίου και σε παίρνει το κάρο της δημαρχίας, αφού λεφτά για το γραφείο τελετών, δεν θα σου δώσουμε!

Κι όλα αυτά γίνονται, με φόντο τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ.

Γιατί, οι εκδότες κι οι καναλάρχες έχουν γραμμένη την ΕΣΗΕΑ στα παλιά τους, τα παπούτσια κι ο φουκαράς, ο άνθρωπός τους, ο κ. Πάνος Σόμπολος προσπάθησε να μας συνετίσει να δεχτούμε να μας κάνουν την κηδεία και να βγάλει, ο ίδιος έναν ωραιότατο επικήδειο κι εμείς αρνηθήκαμε.

Γιατί σκεφτήκαμε, πως την ζωή μας, όπως και τον θάνατό μας, κυρ-Πάνο κακομοίρη δεν θέλουμε να τα χρωστάμε σε κανέναν.

Και τι κάνουμε αδέλφια;;;

ΌΧΙ δεν υπογράφουμε ποτέ την κατάργηση των κλαδικών μας ΣΣΕ,

ΔΕΝ υπογράφουμε ποτέ την θανατική μας καταδίκη

ΔΕΝ λέμε ποτέ ναι στις ομαδικές εκτελέσεις συναδέλφων και φίλων μας στο απόσπασμα που μας ετοίμασαν, με πρόσχημα την κρίση δεν παραδινόμαστε,

ΔΕΝ δεχόμαστε να μας κόψετε τον… αέρα κι όταν σκάσουμε πια δίχως στάλα οξυγόνο, να μας στείλετε στεφάνι και να μας κάνετε και τα της κηδείας!

Φθάσαμε στο τέρμα ή στην νέα αρχή;;;

Η αξιοπρέπειά μας δεν πουλιέται,

δεν χαρίζεται,

δεν είναι διαπραγματεύσιμη.

Στο μακελειό αυτό, όλοι μαζί, ενωμένοι απαντάμε με ένα βροντερό όχι.

Και το πράττουμε, πρώτοι, οι πιο παλιοί δημοσιογράφοι, για να δώσουμε το παράδειγμα και έναν δρόμο αξιοπρεπή να βαδίσουν και οι νέες γενιές.

Οι δημοσιογράφοι με τους χαμηλότατους μισθούς, της 24ωρης απασχόλησης, που είμαστε μαζί με όλους τους εργαζόμενους της χώρας, μια γροθιά ισχυρή, κατά του μνημονίου, του ΔΝΤ και των κυβερνήσεων, που ξεπουλάνε τα πάντα και μακελεύουν τον λαό, δεν είναι ποτέ δυνατόν

να πέσουμε αμαχητί.

Πρώτα και πάνω από όλα είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Γιατί δημοσιογραφία και δημοσιογράφοι δίχως αξιοπρέπεια

θα μας φθάσουν στο σημείο να κρατάμε στα χέρια μας το αρωματισμένο με τους αγώνες και το μεράκι μας φύλλο της εφημερίδας και να είναι άσπρο.

Όχι λευκό,

όχι γραμμένο.

Σαν να μην γράψαμε ποτέ υπηρετώντας τον πολίτη, τον άνθρωπο και την αλήθεια.

Τώρα μυρίζει απλώς… μπαρούτι.

Τότε δεν θα μυρίζει τίποτα

Θα είναι άοσμο τελείως.

Ποτέ, να μην γίνει, αυτό, συνάδελφοι…

Ποτέ!

Πόπη Χριστοδουλίδου

Υ.Γ. 1. Οι εφημερίδες, όπως και όλα τα ΜΜΕ θα επιβιώσουν μόνο, αν στηριχθούν, στους εργαζόμενούς τους, οι οποίοι δεν έπαψαν να τα στηρίζουν, παρά τις αντιξοότητες, ούτε στιγμή!

Υ.Γ. 2. Η δημοσιογραφία θα συνεχίσει να υπάρχει μόνο, αν εμείς κρατήσουμε, τώρα, γερή αντίσταση και δώσουμε μάχη, για να συνεχίσουμε να υπηρετούμε την αλήθεια και τον λαό.

Τον εργαζόμενο, τον φοιτητή, τον υπάλληλο, τον συνταξιούχο.

Τον περήφανο έλληνα εργαζόμενο, που αντιστέκεται!

Υ.Γ 3. συνάδελφοι στο alter και σε όποιο άλλο μμε μάχεστε και υποφέρετε, σας σκεφθόμαστε, είμαστε στο πλευρό σας και σας σφίγγουμε το χέρι, γιατί , όσο είμαστε μαζί , όλοι μια ψυχή, τόσο θα υπάρχει ελπίδα να μείνουμε όρθιοι, απροσκύνητοι και πάντα αγωνιστές.

Ποτέ φοβισμένοι.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού»

«Το Χαμόγελο του Παιδιού»… Το Χαμόγελο του δικού μας παιδιού… χρειάζεται σήμερα παρά ποτέ τη βοήθεια μας!

• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τα σπίτια μας
• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τα ασθενοφόρα για τα παιδιά και τα νεογνά
• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ το AMBER ALERT
• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS1056
• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τις ομάδες δημιουργικής απασχόλησης στα νοσοκομεία παίδων
• ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τις δωρεάν υπηρεσίες του Χαμόγελου για κάθε παιδί, γονιό, εκπαιδευτικό

Για να γίνονται όλα αυτά πραγματικότητα… Χρειαζόμαστε ανθρώπους που με επαγγελματισμό και αστείρευτη διάθεση δουλεύουν νύχτα-μέρα για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για όλα τα παιδιά!

Τι από τα παραπάνω μπορούμε να κόψουμε;

Στη φετινή Γενική Συνέλευση του Χαμόγελου του Παιδιού αποφασίστηκε να μην κόψουμε τίποτα.

Σήμερα, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» έχει μόλις 1,5 μήνα «ζωής».

Παρά τη δεινή οικονομική κατάσταση του Χαμόγελου και τη γενικότερη δύσκολη κοινωνικοοικονομική περίοδο που διανύουμε, συνεχίζουμε δυναμικά.

Από σήμερα ξεκινάει, σε πανελλήνια κλίμακα, εκστρατεία ενημέρωσης, συμμετοχής και εξεύρεσης πόρων για «Το Χαμόγελο του Παιδιού»… για Το Χαμόγελο του δικού μας παιδιού!

«ΑΝ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ»
Ανδρέας Γιαννόπουλος


Καλέστε τώρα στο 14545
από όλα τα δίκτυα σταθερής τηλεφωνίας, με χρέωση 2,27 ευρώ ανά κλήση
και από τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας (COSMOTE, VODAFONE, WIND), με χρέωση 2,46 ευρώ ανά κλήση

Στείλετε τώρα SMS στο 54020
τη λέξη ΧΑΜΟΓΕΛΟ ή XAMOGELO
από κινητό τηλέφωνο (COSMOTE, VODAFONE, WIND) χρέωση 2,46 ευρώ ανά SMS

«Εφυγε» ο Νίκος Παπάζογλου

Εσβησε η φωνή ενός από τους πλέον αγαπημένους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές, του Νίκου Παπάζογλου, που έχασε σήμερα τη μάχη με την επάρατη νόσο, σε ηλικία 63 ετών.
Ο Νίκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 20 Μαρτίου του 1948.
Ξεκινώντας από νωρίς την πορεία του στη μουσική με τους Olympians, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, βρέθηκε στο Άαχεν με τους Zealot, και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το Μιλάνο, επέστρεψε στη Ελλάδα.
Εγινε γνωστός μετά τη συνεργασία του με τον Μανώλη Ρασούλη, το Nίκο Ξυδάκη και το Διονύση Σαββόπουλο, επηρέαζοντας με τη σειρά του πλήθος Ελλήνων μουσικών της επόμενης γενιάς.
Με τους Ρασούλη, Ξυδάκη και Σαββόπουλο, έβαλε το 1978 την υπογραφή του στην «Εκδίκηση της Γυφτιάς», που τον καθιέρωσε.
Στους δίσκους του συγκαταλέγονται «Τα Δήθεν», το «Χαράτσι», το «Μέσω Νεφών» το «Οταν κινδυνεύεις, παίξε την πουρούδα» και, τελευταία, η «Μάισσα Σελήνη».
Το τελευταίο διάστημα υποβάλλονταν σε χημειοθεραπείες. Σήμερα το πρωί κατέληξε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 4:00 μ.μ., στον ιερό ναό «Αγίου Θεράποντα» στην Τούμπα Θεσσαλονίκης.

ΕΠΕΙΓΟΝ

Το Χαμόγελο του Παιδιού δεν έχει παρά μόνο 2 μήνες ζωής κι ένα σωρό αγγελούδια θα γυρίσουν σε γονείς που τα κακοποιούν ή θα μείνουν στο δρόμο, γιατί τους γίνεται έξωση από το σπίτι που στεγάζει αυτά τα παιδιά λόγω έλλειψης χρημάτων.

Κάντε όλοι ένα μικρό κόπο και στείλτε μήνυμα στο 54020 τη λέξη ΧΑΜΟΓΕΛΟ ή XAMOGELO (χρέωση 2,46 € ανά SMS) ή καλέστε από σταθερό ή κινητό στο 901 11 151515 (χρέωση 3,67 € ανά κλήση).

Να βοηθήσουμε όλοι να μη χάσουν το σπίτι τους. 2,5€ δεν θα λείψουν από κανένα!

ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ… ΤΩΡΑ!!!

Δωρεάν διάθεση ποδηλάτων στην Αθήνα

Τέλος Ιουνίου ξεκινά το πρόγραμμα δωρεάν διάθεσης ποδηλάτων στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σύμφωνα με ανακοίνωση του υφυπουργού Υγείας. Παρόμοιο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί και σε ακόμη τρεις περιοχές της χώρας...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…

Τεράστιες καταστροφές στην Ιαπωνία από τον μεγάλο σεισμό και το τσουνάμι.
Ο ισχυρότερος σεισμός που έχει καταγραφεί ποτέ στα χρονικά της χώρας μεγέθους 8,9 Ρίχτερ έπληξε το μεσημέρι της Παρασκευής την Ιαπωνία, προκαλώντας εκατοντάδες νεκρούς και αγνοούμενους, πολλούς τραυματίες και ανυπολόγιστες καταστροφές στην υποδομή της χώρας.
Η Ιαπωνία ζει στιγμές «αποκάλυψης»…

Κάποιες φωτογραφίες από το περιοδικό ΤΙΜΕ
The Calamity of Japan's 8.9-Magnitude Quake

Ανεργοι Δημοσιογράφοι: «Η ΛΙΒΥΗ ΕΙΝΑΙ ...ΕΛΛΗΝΙΚΗ»

«Η εξέγερση στη Λιβύη συνεχίζεται, η κατάσταση στη χώρα είναι πάρα πολύ επικίνδυνη και -όπως είναι λογικό- ο επαναπατρισμός των Ελλήνων που βρίσκονται στη Λιβύη είναι ένα από τα κύρια θέματα της επικαιρότητας. Βέβαια, συμβαίνει κάτι εξαιρετικά περίεργο:

Οποιος παρακολουθεί τα ελληνικά ΜΜΕ θα έχει παρατηρήσει πως οι Ελληνες που βρίσκονται στη Λιβύη αναφέρονται ως "Ελληνες εργαζόμενοι στη Λιβύη" ή ως "Ελληνες της Λιβύης".

Δηλαδή, οι Ελληνες που ζουν στη Λιβύη δεν είναι μετανάστες στη Λιβύη - μετανάστες είναι μόνο όσοι ξένοι βρίσκονται στη χώρα μας.

Προφανώς, εμείς οι Ελληνες έχουμε το δικαίωμα να ζούμε όπου θέλουμε -επειδή ο πλανήτης μας ανήκει-, οπότε δεν είμαστε μετανάστες. Μετανάστες είναι όλοι οι άλλοι».

πιτσιρίκος

IMAN MALEKI

Iman was born on 1976 in Tehran. He has been fascinated by the art of Painting since he was a child. At the age of 15, he started to learn painting under the mastery of his first and only teacher - Morteza Katouzian - who is the greatest realist painter of Iran. Meanwhile, he began to paint professionally. In 1999 he graduated in Graphic Design from the Art University of Tehran. Since 1998, he has participated in several exhibitions. In the year 2000, he got married and in the following year he established ARA Painting Studio and started to teach painting, considering classical and traditional values.

The most important exhibitions he has participated in, are: The Exhibition of Realist painters of Iran at Tehran Contemporary Museum of Art(1999) and The Group Exhibition of KARA Studio Painters at SABZ Gallery(1998) and at SA'AD ABAD Palace(2003). In 2005, Iman received the William Bouguereau award and the Chairman's Choice award in the second international ARC salon competition.